Το πως ο Μητροπάνος ήταν αριστερός, άθεος, κομμουνιστής, μέλος της νεολαίας Λαμπράκη, πως εξορίστηκε και βασανίστηκε δεν το προβάλουν και πολύ. Δεν είναι υπερ του μαρκετίνγκ μάλλον. Και όμως δεν μπορέσαν να λογοκρίνουν τραγούδια που παίζουν εδώ και χρόνια στα ράδια, και μιλάνε για μεγάλες μορφές του κομμουνιστικού κινήματος.
Σε ένα από τους κυριώτερους δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας, Στου Αιώνα την Παράγκα, κρύβονται δυο αριστερές επαναστάτριες. Η Ρόζα στο ομόνυμο τραγούδι και η Ντολόρες στο τραγούδι «Για μια Ντολορες»
“Πως η ανάγκη γίνεται ιστορία, πως η ιστορία γίνεται σιωπή, τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο..”
Με το τσιγάρο στα χειλή, μεθυσμένοι και ανιστόριτοι χρυσαυγίτες χορευούν ζειμπείκικο και κάτω οι άλλοι τους βαράνε παλαμάκια. Μα αν ήξεραν ποιά Ρόζα τους κοιτάζει θα έφευγαν για αλλή μια φορά τρέχοντας. Την Ρόζα που έμεινε στο συρτάρι του Θάνου Μικρούτσικού 10 χρόνια μέχρι να γνωρίσει τον Μητροπάνο και να πειστεί πως είναι ο σωστός άνθρωπος για να το τραγουδήσει. Γιατί έδω μιλάμε για την Ρόζα Λουξέμπουργκ.
Η Ρόζα Λουξέμπουργκ εζήσε το τέλος του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα. Δραστηριοποιήθηκε στο αριστερό ρευμά του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας, ητάν φιλόσοφος, πολιτικός, και επαναστάτρια. Τιμήσε και δίδαξε τον μαρξισμό, φυλακίστηκε και δολοφονήθηκε. Τα τελευταία της λόγια ηταν: «Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο! Ηλίθιοι δήμιοι! Η “τάξη” σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο.Αύριο η επανάσταση θα υψωθεί ξανά και βροντώντας τα όπλα της με τις σάλπιγγες να αντηχούν θα αναγγείλει προκαλώντας σας τρόμο: ήμουν, είμαι, θα είμαι!»
Κι εκεί που πας να πεις εντάξει, μπόρει σε άλλη Ρόζα να αναφέρεται έρχεται και η δευτέρη μεγάλη επαναστάτρια στους στίχους του Άλκη Αλκαίου. «Για μια Ντολόρες χάραξες το δέρμα σου μια νύχτα..»
Ντολόρες Ιμπάρρουρι! Λα Πασιοναρία. Βασικό μέλος του Κουμουνιστικού Κόμματος της Ισπανίας, ποιήτρια, πολέμια του φασίστα Φράνκο, εμπνεύστρια δεκάδων συνθημάτων με τα πιο γνωστά τα
«No pasaran» – δεν θα περάσουν
«Είναι καλύτερα να πεθαίνεις όρθιος παρά να ζεις γονατιστός»
«Είναι καλύτερα να είσαι χήρα ένος ήρωα παρά σύζυγος ενός δειλού»
Αυτά εν συντομία για δυο απ τις μεγαλύτερες επαναστάτριες της σύγχρονης ιστορίας. Μπορούν να γραφτούν πολλά για αυτές άλλα όποιος ενδιαφέρεται θα το ψάξει. Επαναστατικές μορφές υπάρχουν σε πολλά τραγούδια, γιατί συνήθως οι καλλιτέχνες συνταυτίζονται με αριστερά και προοδευτικά κινημάτα, όπως ο Αλκαίος, ο Μικρούτσικος και ο Μητροπάνος. Η μουσική είχε και θα έχει πολιτικά μηνύματα μέχρις ότου οι στίχοι πάψουν να είναι ποιήματα, και γίνουν τραγούδακια που γράφονται στην τουαλέτα και κρατάνε όσο και η οσμή...
ΣοπιλιΦ
Πολύ καλό................
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για την ανάρτηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήBlogοδεσπότα ΣοπιλιΦ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική ανάρτηση και διαφωτιστική! Φένκιου!
Για τη “Ρόζα” λίγο πολύ τα ‘χα ξανακούσει κι ήξερα ότι αναφερόταν [ΚΑΙ] στη Ρόζα Λούξεμπουργκ, όμως ομολογώ ότι δεν τα ‘ξερα για την “Ντολόρες”...
Τα δύο τραγούδια μεταδόθηκαν και σήμερα από τον “ΑΣΤΡΑ”…
Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια Μιχάλη και νέε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆνεφ, ο ΣοπιλιΦ δεν είναι ο blogοδεσπότης αν και δικαιούται αναμφίβολα τον τίτλο αφού ποστάρει πιο συχνά από τον «δέσποτα» ο οποίος περιορίζεται αυτήν την περίοδο στη... διαχείριση υλικού...
Παρόλα αυτά, όσο και να τον αγαπούμε και να τον θαυμάζουμε, ο Μητροπάνος ήταν μεσα στο σύστημα και μεχρι το θανατο του ήταν ο πιο ακριβοπληρωμενος από όλους, και από τον Νταλάρα και από τον Πάριο, τον Τερζή και άλλες φίρμες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτό εξάλλου δεν τον ειδαμε ποτέ σε κανενα φεστιβάλ της εδον ή του ακελ, αλλά τον είδαμε στον χορό της Ανόρθωσης, επειδη η Ανορθωση διεθετε και το κονδύλι.
Πικρες αληθειες αλλά αληθειες δυστυχως.
Ουδέποτε τούτος ο καλλιτέχνης μου έντζισεν το συναίσθημαν. Διαισθητικά τζιαι ασυνείδητα ίσως εμυρίζετουν αυτά που λαλεί η Δις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦέκκιου όμως που μας εξανάφερες την Ρόζαν τζιαι την Ντολόρες . Άμαν λειτουργεί έναν καλόν μπλόγκ σιαίρουμαι. Λες τζιαι κάμνει τον κόσμον καλλύττερον :))