Από τη θεωρία στην πράξη

Το όλο σκηνικό που πάει να στηθεί με την δήθεν έρευνα για να βρεθούν οι ένοχοι που οδήγησαν τα πράματα ως δαμέ εκτός από παραπλανητικό ως προς το “ποιος” ή καλύτερα “τι” ευθύνεται για τη υπάρχουσα κατάσταση είναι τζαι καθησυχαστικό – ποτζιμιστικό. Αφού το πολύ-πολύ να καταλήξουν στο ότι ο τάδε επόνταρε σε λάθος άλογο...πέραν τούτου δεν βλέπω να μπορεί να γίνει κάτι άλλο αφού εκάμναν ούλλοι τη “δουλειά” τους... επονταρίσκαν σε αππάρους... επαίρναν ρίσκα. Το υψηλό ρίσκο όσον αφορά στις επενδύσεις είναι κύρια συνιστώσα του τραπεζικού μοντέλου της Κύπρου. Ένα μοντέλο βέβαια που δεν είναι κυπριακή πρωτοτυπία αλλά παρόμοια συστήματα υπάρχουν τζαι σε άλλες οικονομίες, κυρίως μικρές ή ανερχόμενες. 

Το κυπριακό τραπεζικό σύστημα βασίζεται (βασιζόταν;) στην προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, μέσα από την προσφορά υψηλών επιτοκίων. Τα ξένα κεφάλαια αυτά έπρεπε να επενδύονται από τις τράπεζες ούτως ώστε να μπορούν να εξασφαλίζουν τα υψηλά επιτόκια που πρόσφεραν. Ένας από τους βασικούς τρόπους επένδυσης ήταν στα αξιόγραφα-μετοχές-ομόλογα υψηλού ρίσκου τα οποία θα μπορούσαν να επιφέρουν σε μικρό χρονικό διάστημα μεγάλα κέρδη, όπως π.χ τα ελληνικά ... Ένας άλλος τρόπος επένδυσης ήταν ο δανεισμός των κεφαλαίων αυτών. Λόγου του μικρού πληθυσμού της Κύπρου ο δανεισμός στους καταναλωτές εγίνετουν με ιδιαίτερη ευκολία τζαι με αρκετά ψηλό τοκισμό. 

Έτσι εβρεθήκαμεν ούλοι με “δανεικά” αυτοκίνητα πολυτελείας τζαι “δανεικά” παλάθκια. Οι προσεγγίσεις όμως, όπως αυτή του “ιερού” τραγουδοποιού, που επέλεξε να τα χώσει στους “αρχοντοχωριάτες” κυπρέους ... μετατρέποντάς τους από θύματα του συστήματος σε θήτες, είναι εξίσου άστοχες και παραπλανητικές. Αφού παρακάμπτουν το γεγονός ότι ενεργοποιήθηκαν σοφιστικέ μηχανισμοί εξαπάτησης του κόσμου πλασάροντας την κατανάλωση ως την υπέρτατη ηδονή. Πρόκειται για μηχανισμούς ελεγχόμενους από τα ΜΜΕ τα οποία βέβαια ελέγχονται από το βασικό αιμοδότη-χρηματοδότη τους, δηλαδή τις τράπεζες. 

Αν τζαι η κατανόηση του ζητήματος χρειάζεται μια ολιστική-διεθνιστική προσέγγιση, οι δράσεις για αναδιαμόρφωση του τρόπου ζωής δεν μπορούν παρά να είναι τοπικές. Σε τούτη την προσπάθεια ανοικοδόμησης της κοινωνίας τζαι κατά συνέπεια των συνειδήσεων δεν περισσεύει κανένας, είτε είναι διανοούμενος, ιδεολογικά καταρτισμένος, είτε είναι αγανακτισμένος- “αρχοντοχωριάτης”, τραπεζικός υπάλληλος, απογοητευμένος με την παρούσα κατάσταση. Υπάρχει πολύς κόσμος που είναι σε φάση αναθεώρησης τζαι σαν να αρκέφκουν να ξυστουπόνουν πολλά αυτιά... 

Πέραν που τις φωνές τις πορείες διαμαρτυρίας τζαι τις αντιδράσεις εναντίων της Ευρώπης τζαι του ευρώ, υπάρχουν πράματα που μπορούν να γίνουν άμεσα χωρίς παρακούμπια ... Είναι η ώρα που η θεωρία επιβάλλεται να γίνει πράξη. Είναι η ώρα που ο καθένας οφείλει να βάλει τις γνώσεις του κάτω έτσι ώστε να δούμε πώς προχωρούμε. 

Είναι πχ εφικτή η δημιουργία πάσης φύσεως συνεργατισμών ; Κολεκτίβες στις γειτονιές ; Με ποια δομή ; Πως υλοποιούνται ; Πόσος κόσμος χρειάζεται ; Υπάρχουν ήδη τέτοιου είδους απόπειρες που αξίζει να στηριχτούν ;