Μετά από έντονες προσπάθειες που έχουν καταβάλει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας να το αποδείξουν, τελικά το έχουν καταφέρει : είναι πλέον δεδομένο ότι ο ΔΗΣΥ και ιδιαίτερα ο πρόεδρος του, υποψήφιος για την προεδρία, Νίκος Αναστασιάδης έχει διασυνδέσεις με ομοϊδεάτες του κυρίως σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι δηλώσεις στήριξης προς την υποψηφιότητα του προέδρου του ΔΗΣΥ διάφορων αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή ακόμα το γεγονός ότι το τελευταίο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος έλαβε χώρα στην Κύπρο καταδεικνύουν του λόγου το αληθές. Είναι αδιαμφισβήτητο, οι σχέσεις υπάρχουν.
Άρα το ζήτημα δεν είναι αν υπάρχουν οι διασυνδέσεις αλλά τι είδους διασυνδέσεις υπάρχουν;
Μια μέθοδος που επιτρέπει την μελέτη των διασυνδέσεων αυτών είναι η ανάλυση του πολιτικού λόγου των δύο πλευρών. Ο πολιτικός λόγος αντικατοπτρίζει τρόπο σκέψεις και τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας και ως τέτοιος υποστηρίζει γνωστικά και νομιμοποιεί στα μάτια της “κοινής γνώμης” πολιτικές αποφάσεις και πράξεις.
Εάν πάρουμε ως παράδειγμα τα πολιτικά προγράμματα για τις ευρωεκλογές του 2009 του ΔΗΣΥ και του ΕΛΚ, μέσα από μια δομική και θεματική ανάλυση διαπιστώνουμε ότι τα προγράμματα αυτά είναι πανομοιότυπα :
Η μόνη διαφορά στη δομή των δύο προγραμμάτων είναι ότι ο ΔΗΣΥ αντικατέστησε το κεφάλαιο “Κάνοντας την Ευρώπη ένα μέρος πιο ασφαλές” με το κεφάλαιο “Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και Κυπριακό”. Οι ομοιότητες των δύο προγραμμάτων δεν είναι όμως μόνο δομικές και θεματικές. Αφού και το ίδιο το περιεχόμενο των κεφαλαίων ταυτίζεται, παραθέτουμε κάποια παραδείγματα :
“τα αυξημένα κόστη του δημόσιου τομέα επιτάσσουν μια στενότερη συνεργασία μεταξύ του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα.”
“Για να αντιμετωπιστεί η διεθνής οικονομική ύφεση αλλά και το φάσμα του προστατευτισμού, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πρέπει να βελτιώσουν τον συντονισμό τους σε θέματα προϋπολογισμού και εφαρμογής δημοσιονομικών πολιτικών.”
Τέτοιου είδους συνειρμούς διατυπωμένους μάλιστα με πανομοιότυπο τρόπο συναντούμε και στα δύο
προγράμματα. Με άλλα λόγια το πρόγραμμα του ΔΗΣΥ είναι κατά κάποιο τρόπο ένα copy-paste, ή πιο σωστά μια μινιατούρα (υπάρχει σημαντική διαφορά στον όγκο των δύο προγραμμάτων) του προγράμματος του ΕΛΚ.
“τα αυξημένα κόστη του δημόσιου τομέα επιτάσσουν μια στενότερη συνεργασία μεταξύ του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα.”
“Για να αντιμετωπιστεί η διεθνής οικονομική ύφεση αλλά και το φάσμα του προστατευτισμού, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πρέπει να βελτιώσουν τον συντονισμό τους σε θέματα προϋπολογισμού και εφαρμογής δημοσιονομικών πολιτικών.”
Τέτοιου είδους συνειρμούς διατυπωμένους μάλιστα με πανομοιότυπο τρόπο συναντούμε και στα δύο
προγράμματα. Με άλλα λόγια το πρόγραμμα του ΔΗΣΥ είναι κατά κάποιο τρόπο ένα copy-paste, ή πιο σωστά μια μινιατούρα (υπάρχει σημαντική διαφορά στον όγκο των δύο προγραμμάτων) του προγράμματος του ΕΛΚ.
Το παράδοξο είναι ότι τα αντίστοιχα συντηρητικά κόμματα της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Γερμανίας πχ. που συμμετείχαν με ένα πιο ενεργητικό τρόπο στην παραγωγή του προγράμματος του ΕΛΚ δεν αφομοιώνουν στον ίδιο βαθμό τις θέσεις του ΕΛΚ.
Το φαινόμενο αυτό μεταφράζεται από διάφορους αναλυτές ως η ύπαρξη μιας ΕΕ δύο ταχυτήτων. Οι ισχυρές χώρες συμμετέχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως παραγωγοί τρόπου σκέψεις και πολιτικών και οι ανίσχυρες, νεοεισερχόμενες χώρες, ως δέκτες αυτού του τρόπου σκέψης και των πολιτικών που συνάδουν.
Άρα η σχέση του ΔΗΣΥ με τους Ευρωπαίους συμμάχους του ως τέτοια θα πρέπει να εκλαμβάνεται. Δηλαδή ως δορυφόρος του τρόπου σκέψης των ισχυρών του ΕΛΚ. Και δυστυχώς αυτός ο τρόπος σκέψεις και αντίληψης της πραγματικότητας προωθεί την πλουτοκρατία, τις ιδιωτικοποιήσεις, την υποχώρηση του κοινωνικού κράτους...
Εάν λάβουμε υπόψη επίσης ότι οι ισχυροί του ΕΛΚ είναι και ισχυροί της ΕΕ, δηλαδή αυτοί που την διοικούν, ο ΔΗΣΥ τότε μπορεί να θεωρηθεί ως το κύριο μέσο διάδοσης του τρόπου σκέψης και των πολιτικών που επιβάλλονται από τους ισχυρούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κύπρο. Είναι κατά συνέπεια ο κυπριακός κρίκος μιας νέας (ως προς τον τρόπο που διεξάγεται) μάστιγας : της νεοαποικιοκρατίας.
Δημήτρης
Nαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά άλλην μας εδείξαν τζιαι άλλην μας εμπήξαν (Ευρώπην)