Debate κόντρα στην Πολιτική

Η Πολιτική με “Π” κεφαλαίο παραπέμπει στην διαδικασία οργάνωσης της συνύπαρξης ενός συνόλου ανθρώπων. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη διαλόγου και ως εκ τούτου την ανταλλαγή διαφορετικών απόψεων που αφορούν στην οργάνωση μιας κοινωνίας. Με άλλα λόγια ο διάλογος και η διαφωνία είναι απαραίτητοι συντελεστές της Πολιτικής. 

Πάρα ταύτα οι δύο αυτοί συντελεστές περιορίστηκαν στο ελάχιστο κατά την διάρκεια της πολυαναμενόμενης εκλογικής συζήτησης (debate) που πραγματοποιήθηκε στις 14 Ιανουαρίου και προβλήθηκε από τέσσερα τηλεοπτικά κανάλια (ΡΙΚ1, Mega, ANT1, Sigma). Μια συζήτηση που, κατά τα άλλα, θα ήταν το ζενίθ της Πολιτικής διαδικασίας ... Πατατράκ! Το τηλεοπτικό show δεν μετουσιώθηκε ποτέ σε πολιτική συζήτηση. 

Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην τεχνική δομή και οργάνωση της συζήτησης που έδωσε έμφαση στο μονόλογο, ή στην καλύτερη περίπτωση, στο διάλογο μεταξύ υποψηφίου και δημοσιογράφου παρά μεταξύ των ίδιων των υποψηφίων, απωθώντας έτσι την εις βάθος συζήτηση και ανάπτυξη των προγραμματικών θέσεων των υποψηφίων. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι η τεχνική διάσταση της εκπομπής έδωσε πρόσφορο έδαφος στον ξύλινο λόγο, στην επιφανειακή συζήτηση και στο παιχνίδι εντυπώσεων. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι αναλύσεις που ακολούθησαν το ντιμπέιτ επικεντρώθηκαν στο παρουσιαστικό των υποψηφίων και την “ψυχολογική” τους κατάσταση. 

Η ποιότητα της συζήτησης επηρεάστηκε αρνητικά και από τον τρόπο παρέμβασης των δημοσιογράφων οι οποίοι, παρά τον πρωταγωνιστικό ρόλο που τους προσέφερε η οργανωτική δομή της συζήτησης, επιβάρυναν το όλο σκηνικό με άστοχες και ανούσιες ερωτήσεις επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων, π.χ. σχετικά με την “σημερινή τιμή της βενζίνης” ή το “πού βρήκε τα εκατομμύρια ο κ. Λιλλίκας” (που είναι μεν απορίας άξιο, εκτός θέματος δε). 

Πρέπει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη μορφή της συζήτησης εκ των πραγμάτων ευνοεί τον υποψήφιο-φαβορί των εκλογών, αφού τον προστατεύει από τυχόν φθορά που θα μπορούσε να προκύψει μέσα από τον άμεσο διάλογο, τις αντιπαραθέσεις και την απευθείας τριβή με τους άλλους υποψηφίους. 

Πάντως για αυτούς που δεν περιμένουν τα ντιμπέιτς για να ενημερωθούν για τις θέσεις των υποψηφίων είναι γνωστό ότι οι διαφορές μεταξύ των βασικών υποψηφίων είναι πολλές και ουσιαστικές. Αφορούν κατά κύριο λόγο στην γενική προσέγγιση της οργάνωσης της κυπριακής κοινωνίας, των θεσμικών και οικονομικών προβλημάτων της, στο μέλλον των ημικρατικών οργανισμών, στη διαχείριση του φυσικού πλούτου της χώρας, στη διαφύλαξη του κοινωνικού κράτους, στη διεκδίκηση κοινωνικών παροχών και δικαιωμάτων, στην ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ... 

Αφού ο χρόνος υπάρχει, επιβάλλεται να αναθεωρηθεί από τους αρμόδιους ο τρόπος διεξαγωγής των συγκεκριμένων συζητήσεων έτσι ώστε να αξιοποιηθεί η παρουσία των τριών υποψηφίων προς όφελος του διαλόγου, της διαφορετικότητας, της εις βάθους ανάπτυξης των θέσεων, προς όφελος της Πολιτικής και άρα προς όφελος εμάς των πολιτών. Εάν βέβαια οι ίδιοι οι υποψήφιοι επιθυμούν να συμβάλουν στην ανάδειξη της πολιτικής διαδικασίας... 

Δημήτρης